يکي از مهمترين مسائل وجودشناسي، بحث درباره وحدت و کثرت حقيقت هستي است که در اين باره، طيف گستردهاي از نظريات ارائه شده است. از قول به تباين مطلق موجودات تا قول به وحدت شخصي وجود. يکي از نظريات مطرح ومهم در اين باب، نظريه وحدت تشکيکي وجود است که در حکمت متعاليه پرورش يافت؛ ديدگاهي که هم کثرت را در عالم حقيقي ميداند و هم وحدت را، و قائل به وحدت در عين کثرت است. اين نظريه نيز همانند هر رأي فلسفي ديگري، در معرض شرح و نقد صاحبنظران قرار گرفته و جداي از مخالفت پارهاي از انديشمندان با آن، در بين خود پيروان حكمت متعاليه نيز گاه در تعبين منظور نهايي ملاصدرا اختلاف نظر پيش آمده است. اين اختلاف نظر از مبادي تصوري تشكيك و اينكه ضابطه اصلي تشكيك در وجود چيست، شروع ميشود و تا بحث از ادله تشكيك وحيطه شمول تشكيك گسترش مييابد و حتي در اين خصوص بحث است كه آيا نظريه وحدت تشكيكي وجود، نظر نهايي ملاصدرا بوده يا وي اين نظريه را صرفا به عنوان يك ديدگاه تعليمي مطرح كرده تا بتدريج ذهن را براي پذيرش نظريه وحدت شخصي وجود كه قول عرفاست، آماده كند. ادامه مطلب معرفي كتاب وحدت وجود در حكمت متعاليه
بازدیدها: ۴۸۲