فراموشی صحنه امتحان

بسم الله الرحمن الرحیم

مهمترین مساله در زندگی ما انسانها – و اساسا هدف از آفرینش آسمانها و زمین (سوره هود؛ آیه۷)، و مرگ و زندگی (سوره ملک؛ آیه۲) – این است که آمده‌ایم که امتحانی بدهیم. همین و بس.

اما بسیاری از اوقات یادمان می‌رود که الان در حال امتحان هستیم: یا مشغول تماشای محیط برگزاری آزمون و گفت‌وگو و نزاع با بغل‌دستی و … می‌شویم؛ یا یادمان می‌رود که صحنه امتحان، مراقب دارد: تقلب می‌کنیم و می‌پنداریم کسی ما را نمی‌بیند! یا … .

اما بدتر از همه اینکه گاه جلسه امتحان دادن را با جلسه تدریس و تعلیم اشتباه می‌گیریم؛ قرار بود امتحان بدهیم که ببینیم درس را خوب یاد گرفته و قبول می‌شویم یا خیر؛ اما می‌پنداریم که خود پاسخ سوالات موضوعیت دارد و عالَم و آدم متوقف پاسخ‌های ما هستند تا بر اساس آن پاسخ‌ها عمل کنند!

خیر! خدا پاسخ‌ها را می‌داند و خودش بلد است عالم و آدم را هدایت کند؛ اما خواسته ببیند ما چگونه امتحان می‌دهیم و نمره چند می‌گیریم (سوره عنکبوت؛ آیه ۳). اگر از برگه دیگری هم تقلب کنیم یا تقلب برسانیم، برنامه‌ای که خدا برای عالم و آدم داشته عوض نمی‌شود!

نه خدا به ما نیاز دارد؛ نه امام زمان ع؛ نه اسلام؛ نه نظام اسلامی؛ نه شهدا؛ نه … . این ماییم که به آنها نیاز داریم.

نیازی نیست ما بخواهیم مشکل آدم و عالم را حل کنیم! ما وظیفه خود را درست بشناسیم و پاسخ درست بنویسیم و نمره قبولی به دست آوریم؛ برپایی حکومت عدل جهانی ۱۰۰۰سال دیگر هم عقب بیفتد، مهم نیست!!!

شاید امام صادق ع در پاسخ ابوبصیر همین را می‌خواهد بفرماید:

۱) ابوبصیر: «فدایت شوم! فرج کی خواهد بود؟»

امام صادق ع: «ابوبصیر! آیا تو از کسانی هستی که دنیا می‌خواهند؟! کسی که این امر را بشناسد با همین انتظارش فرج برایش حاصل شده است.»

۲) ابوبصیر: «آیا به نظر شما من قائم را درک می‌کنم؟»

امام صادق ع: «ابوبصیر! واقعا امامت را نمی‌شناسی؟!»

ابوبصیر: «بله، به خدا می‌شناسم.» دستش را گرفت و گفت: «او تو هستی.»

امام صادق ع: «ابوبصیر! به خدا سوگند چه غمی داری که شمشیر حمایل کرده، در سایه خیمه‌گاه قائم صلوات الله علیه نباشی؟!»

(اصول كافي، ج‏۱، ص۳۷۱)

۱) عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع: جُعِلْتُ فِدَاكَ مَتَى الْفَرَجُ؟

فَقَالَ: يَا أَبَا بَصِيرٍ وَ أَنْتَ مِمَّنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا؟ مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِّجَ عَنْهُ لِانْتِظَارِهِ.

۲) عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيِّ قَالَ:

سَأَلَ أَبُو بَصِيرٍ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ، فَقَالَ: تَرَانِي أُدْرِكُ الْقَائِمَ ع؟!

فَقَالَ: يَا أَبَا بَصِيرٍ أَ لَسْتَ تَعْرِفُ إِمَامَكَ؟!

فَقَالَ: إِي وَ اللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ؛ وَ تَنَاوَلَ يَدَهُ.

فَقَالَ: وَ اللَّهِ مَا تُبَالِي يَا أَبَا بَصِيرٍ أَلَّا تَكُونَ مُحْتَبِياً بِسَيْفِكَ فِي ظِلِّ رِوَاقِ الْقَائِمِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ.

بازدیدها: ۵۳۴۰

One Reply to “فراموشی صحنه امتحان”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*