بسم الله الرحمن الرحیم
گفتاری از حضرت آیت الله بهجت (قده)، که شاید با این روزهای ما تناسبی داشته باشد
چه باید بکنیم در ابتلائات داخلیه و خارجیه؟ چه باید بکنیم؟ چه کار کردیم که به این چیزها مبتلا می‌شویم؟ فکر این را باید بکنیم، آخر ما چکار کردیم که بی‌سرپرست ماندیم؟
اشکال در این است که خودمان را اصلاح نمی‌کنیم و نکردیم و نخواهیم کرد، حاضر نیستم خودمان را اصلاح کنیم. اگر ما خودمان را اصلاح می‌کردیم، به این بلاها مبتلا نمی‌شدیم. حضرت نبی اکرم (ص) فرمود: «أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِدَائِكُمْ مِنْ دَوَائِكُمْ؛ دَاؤُكُمُ الذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ الِاسْتِغْفَارُ.» [۱] ما می‌خواهیم هر چه دلمان می‌خواهد بکنیم، اما دیگران حق ندارند، به ما اسائه‌ای بکنند؛ ما خودمان، به نزدیکانمان، دوستانمان، هر چه بکنیم، بکنیم، اما دیگران، دشمنان، حق ندارند به ما اسائه‌ای بکنند. آخر ما اگر خودمان را درست بکنیم، خدا کافی است، خدا هادی است. ما خودمان را نمی‌خواهیم درست بکنیم، اما از کسی هم نمی‌خواهیم آزار ببینیم. آنهایی که طبعشان آزار است، کار خودشان را می‌کنند، مگر اینکه یک کافی و یک حافظ جلوگیری بکند.[۲]
ما اگر خودمان به راه بودیم، در راه می‌رفتیم، چه کسی امیر المؤمنین علیه السلام را می‌کشت؟ چه کسی حسین بن علی علیه السلام را می‌کشت؟ چه کسی همین را [امام زمان علیه السلام] که حالا هست، هزار سال هست، او را مغلول الیدین کرد؟ ما خودمان حاضر نیستیم خودمان را اصلاح بکنیم. اگر خودمان را اصلاح بکنیم، به تدریج همه بشر، اصلاح می‌شوند. ما می‌خواهیم اگر دلمان خواست دروغ بگوییم، اما کسی به ما حق ندارد دروغ بگوید؛ ما ایذاء بکنیم دوستان خودمان را، خوبان را، اما بدها حق ندارند به ما ایذاء بکنند.
بابا ! با خدا بساز، کار را درست می‌کند. چرا در خلوت و جلوت، دلت هر چه می‌خواهد می‌کنی؟ مگر نمی‌فرماید: «ِوَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا و وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرا.» [۳] [سوره طلاق، آیات ۲- ۳]
آیا می‌شود ما با خدا نباشیم، خدا یار ما باشد در هر جزئی و کلی، در امور داخله و در امور خارجیه؟ پس هیچ چاره‌ای از بلیّات دنیویه و اخرویه، داخلیه و خارجیه نیست مگر خدایی بودن و با خدا بودن و با خداییها معیت داشتن و تبعیت داشتن. ما اگر از انبیاء و اوصیاء دور شدیم، گرگهای داخل و خارج، بلافاصله ما را می‌خورند. ما اگر خداترس بودیم، از ما می‌ترسیدند کسانی که اصلاً نمی‌شناسند ما کی هستیم، چه کاره هستیم؛ می‌ترسند کاری بکنند که ما بر آنها غضبناک بشویم، چرا؟ چون دیگر غضب ما غضب خداست، اگر با خدا هستیم…
… [اینجا] دار امتحان است. شما در فکر این باشید که خودتان را اصلاح کنید. مابین خودتان و خدایتان عایق و مانعی پیدا نشود. اگر اصلاح کردید و رفع مانع کردید بین خودتان و خدا و وسائط – انبیاء و اوصیاء- خدا مابین شما و خلق را اصلاح می‌کند.
حالا [در این مصیبت‌ها واقع شدیم]. ما، بزرگان ما از «سقیفه»، جلوتر از سقیفه در آن «حجره»، کار را به اینجا رساندیم که وجب به وجب با هم دشمن هستیم. همه این کارها را دیده‌اند که کار ماست این کار، وإلّا چرا مسلمانان با هم دشمن هستند، تا برسد به اینکه [توقع داشته باشیم] غیرمسلمان‌ها با مسلمان‌ها دشمنی نکنند! چرا این جور است؟ همه را می‌بینیم، کار ماست! از کار خودمان باید توبه کنیم. [آیا] توبه نباید بکنیم و هرچه فعلا اصلح شد برای ما، آن را اختیار بکنیم؟! بابا ! اصلح از این که خودمان صالح باشیم نیست.
حالا که این کارها را کرده‌ایم، باید توبه کنیم، باید تضرع کنیم، با آن باب عالی و باب اعلی؛ باید به سوی او برویم، [تا] ما را نجات بدهد، اول از شر خودمان و داخله خودمان، بعدها از شر خارجی‌ها؛ أَعْدَى عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيْك. [۴] این غضب‌های بی‌جا، این شهوت‌های بی‌جا، همه‌اش در داخله خودم، جنود شیاطین و جنود کفار هستند.
حضرت حجت ع (مجموعه بیانات آیت الله بهجت پیرامون حضرت ولی عصر ع)، ص۱۹۲-۱۹۵
[۱] آیا یه شما خبر بدهم از دردتان و دوای‌تان؟ دردتان گناهان است و دوای‌تان استغفار.
[۲] . یعنی: مگر یک کسی که «کافی» (کفایت‌کننده) و «حافظ» (نگهبان) است به ما کمک کند و جلوی آنان که قصد آزار ما را دارند بگیرد.
[۳] . و کسی که تقوای الهیه پیشه کند برایش راه خروجی قرار می‌دهد و او را از جایی که حسابش را نمی کند روزی می‌دهد؛ و کسی که بر خداوند توکل کند پس او برایش کافی است، قطعا خداوند امر او را به سرانجام می رساند همانا خداوند برای هرچیزی قدر و اندازه‌ای قرار داده است.
[۴] . دشمنترین دشمنانت نفس خودت است که در درونت است.
بازدیدها: ۱۶۵۵